Podejście przy wietrze dopychającym

To, o czym piszesz, to tzw znos i on też ma oczywiście ogromne znaczenie. Dryf boczny, dochodząc longside do kei, można wykorzystać dla siebie, zatrzymują z stateczek w takiej odległości i równolegle do kei, by jacht nie zyskał dużej prędkości bokiem, tylko ładnie oparł sie na obibokach. Oczywiście niektórym jachtom szynbiej ucieka dziób,  innym rufa więc trzeba więc ten kąt podejścia do kei skorygować. Najgorzszy wypadek to taki, gdy stoimy na mooringu "aft to" i wychodząć, wynurzamy się z osłony wyższych sąsiadów. Wtedy wiatr działa najpierw na dziób a późńiej na rufę i można sie ładnie wpakować w mooringi. Odradzam w takim wypadku wychodzenie. Podobnie z wchodzeniem rufą między jachty, szczególnie dużą jednostką.

Ogólnie trzeba zdawać sobie sprawę, że płyniemy po linii będącej wypadkową dryfu, znosu i naszej prędkości do tyłu.

Czasem trzeba więc celować między mooringi sąsiada i z zimną krwią mijać je rufą już we właściwym kierunku, pamiętając, że widok zanurzonej częsci mooringu jest optycznie przekłamany. I nie wolno tracić prędkości. bardziej bazując na pracy odbijaczy, bo gdy staniemy w połowie manewru, jesteśmy zgubieni...

Więcej o tym temacie w marcowym numerze Jachtingu

Pozdrawiam
Maciek Adamczak